به عنوان صاحب خودرو، آخرین چیزی که می خواهید ببینید نور نارنجی روشن «Check » است که روشن می شود. این هشدار تقریباً همیشه نتیجه عملکرد سنسور اکسیژن است. یکی دیگر از علائم هشدار دهنده می تواند پیامی بر روی کامپیوتر ماشین شما باشد که مدار بخاری خراب است. وقتی پیغام خرابی چراغ موتور (CEL) یا مدار گرمکن را مشاهده می کنید، می تواند به این معنی باشد که سنسور اکسیژن شما به سادگی خراب شده است. البته، این می تواند به این معنی نیز باشد که وسیله نقلیه شما به درستی کار نمی کند و در نتیجه مقدار زیادی گازهای گلخانه ای ایجاد می شود. در هر صورت، همه علائمی برای تنظیم بهترین گزینه برای اطمینان از عملکرد بالای سنسور اکسیژن خودرو شما است.

سنسور اکسیژن چیست

سنسور اکسیژن که به عنوان سنسور O2 نیز شناخته می شود، در اواخر دهه 1960 توسط دکتر گانتر باومن برای شرکت رابرت بوش GmbH ساخته شد. این سنسور یک دستگاه الکترونیکی است که برای اندازه گیری مقدار متناسب اکسیژن در یک مایع یا گاز استفاده می شود. سنسور اصلی اکسیژن با استفاده از زیرکونیا و پلاتین با پوشش سرامیکی ساخته شده است. به منظور توانایی بیشتر حسگر اکسیژن برای تولید انبوه، سنسورهای اکسیژن مسطح توسعه داده شدند. این سنسور مدرن اکسیژن توسط NTK در سال 1990 برای استفاده در هوندا سیویک و آکورد توسعه یافت. ساخته شده با استفاده از لایه‌های نوار سبز رنگ سرامیکی حرارت‌دیده (HTCC)، سبک فعلی سنسور نسبت به سنسورهای سبک اصلی کارآمدتر است.

سنسور اکسیژن در خودرو چه می کند؟ 

تمام خودروهایی که پس از سال 1980 تولید شدند دارای سنسور اکسیژن هستند. در داخل سیستم کنترل آلایندگی قرار دارد. هنگام کارکرد، سنسور اکسیژن داده ها را به کامپیوتر مدیریتی که در داخل موتور قرار دارد ارسال می کند. در خودروی شما، یک سنسور اکسیژن کارآمد تضمین می‌کند که موتور شما با عملکرد عالی کار می‌کند. علاوه بر این، این سنسور انتشار گازهای گلخانه ای شما را کنترل می کند و به شما هشدار می دهد که آلاینده ها بیش از حد است یا خیر. برای کشورهایی که برنامه‌های بازرسی خودرو برای تنظیم انتشار گازهای گلخانه‌ای دارند، استفاده از چراغ CEL و اکسیژن به مقامات در مورد انتشار بیش از حد هشدار می‌دهد. در نتیجه، اگر یک یا چند سنسور اکسیژن شما در حین بازرسی آلایندگی خودرو شما معیوب باشد، به احتمال زیاد از بازرسی عبور نخواهید کرد.

چند سنسور اکسیژن در خودرو وجود دارد؟ 

خودروهای دارای سنسور اکسیژن حداقل یک سنسور در جلوی مبدل کاتالیزوری و همچنین یک سنسور در هر یک از منیفولد اگزوز خود دارند. تعداد واقعی سنسورهای اکسیژن برای یک خودرو به سال، ساخت، مدل و موتور بستگی دارد. با این حال، اکثر خودروهای مدل جدید دارای چهار سنسور اکسیژن هستند.

سنسور اکسیژن چه کاری انجام می دهد؟ 

وقتی یک موتور بنزینی بنزین می سوزاند، اکسیژن وجود دارد. اکسیژن در موتور حاصل عوامل متعددی از جمله دمای هوا، ارتفاع، دمای موتور، بار روی موتور و فشار هوا است. نسبت ایده آل برای اکسیژن و بنزین 14.7:1 است که بسته به انواع مختلف گاز کمی متفاوت است. در حالتی که اکسیژن کمتری وجود داشته باشد، سوخت پس از احتراق باقی می ماند که به آن مخلوط غنی می گویند. از طرف دیگر، اگر اکسیژن بیشتری وجود داشته باشد، به آن مخلوط بدون چربی گفته می شود. هر دو مخلوط غنی و کم چربی برای ماشین شما و همچنین برای محیط زیست مضر هستند. یک مخلوط غنی منجر به سوختی می شود که خام و آلودگی ایجاد می کند. یک مخلوط بدون چربی آلاینده های اکسید نیتروژن تولید می کند که می تواند منجر به کاهش عملکرد خودرو و آسیب موتور شود. سنسورهای اکسیژن در نزدیکی نقاطی در سیستم اگزوز قرار می گیرند تا مشخص شود که آیا مخلوط های غنی یا کم چربی در ماشین شما وجود دارد.

به طور معمول، یک سنسور اکسیژن به دلیل یک واکنش شیمیایی ناشی از نسبت بنزین به اکسیژن نامتعادل، ولتاژ ایجاد می کند. اکثر موتورهای خودرو می توانند بر اساس ولتاژ سنسور اکسیژن تعیین کنند که چه مقدار سوخت برای موتور صرف شود. اگر سنسور اکسیژن شما به درستی کار نکند، کامپیوتر مدیریت موتور شما نمی تواند نسبت هوا به سوخت را تعیین کند. بنابراین، موتور مجبور است حدس بزند که چقدر بنزین مصرف کند، در نتیجه موتور آلوده و وسیله نقلیه ضعیف کار می کند.